Je kunt me gerust een geheim vertellen.

Je kunt me gerust een geheim vertellen

morgen ben ik het toch weer vergeten

Een moeder raakt haar kompas kwijt. En haar streken. Een kind heeft de gebruiksaanwijzing niet en gaat op zoek. In de mist, in de hilariteit, in het verdriet en in de wanhoop soms. En in een tijdmachine. Daar vinden ze elkaar. En komen ze dichter bij elkaar dan ooit…

Na de voorstelling vindt een nagesprek plaats, met als thema: Hoe is het om iemand die nog leeft, stukje bij beetje kwijt te raken? Kun je die persoon dan nog terugvinden? En zo ja, waar en hoe?

Tekst: Madeleine Matzer (met dank aan Jibbe Willems)

Regie: Madeleine Matzer

Spel: Astrid van Eck

Compositie en muziek: Helge Slikker

Recensies:
“Waardevolle monoloog over dwalen door het doolhof van dementie”?
Theaterkrant

“Matzer toont met voorstelling over dementie zowel pijn als de bevrijding van verwachtingen, angsten en oordelen”?
Brabant cultureel